Bensaïd was revolutionair militant sinds zijn jeugd en een van de oprichters van JCR (Jeunesse Communiste Révolutionnaire) in 1966. Later werd hij een van de trekkers van de Mouvement 22 Mars en een hoofdrolspeler van Mei ’68 in Frankrijk. Hij behoorde tot de oprichters van de Ligue Communiste, voorloper van de LCR.
Gedurende vele jaren was hij lid van de leiding van de LCR en een van de belangrijkste leiders van de Vierde Internationale. Hij nam actief deel aan de oprichting van de NPA.
Ook was hij actief als filosoof en professor aan de universiteit van Paris VIII. Hij publiceerde filosofische en politieke teksten, animeerde de tijdschriften Critique Communiste en Contretemps.
De crisis van het Franse marxisme, 1993
De theoretische erfenis van Ernest Mandel, 1995
Mondialisering, naties, volkeren, etnieën, 1997
Oktober 1917-97 Drie cruciale vraagstukken voor het hedendaagse debat, 1997
Communisme en stalinisme, 1999 Belangrijk werk
Het einde van een cyclus..., 1999
De glimlach van het dienstmeisje, 2000
Eén jaar na de aanslagen elf september – God, wat zijn die oorlogen heilig!, 2002
De angst haalt het van de hoop, 2003
Nieuwe banden van solidariteit, 2005
Productivisme en ecologie, 2009 Belangrijk werk
De hogere macht van het communisme, 2010