Studeerde in de jaren ’30 filosofie aan de Franstalige Brusselse Universiteit (ULB). Hij wordt er lid van de Socialistische Studenten die fusioneren met de Communistische Studenten. Afgeschrikt door het Hitler-Stalin pact treedt hij in contact met Georges Vereeken leider van een trotskistische vereniging die in 1938 niet zal deelnemen aan de stichting van de Vierde Internationale.
Clandestien gedurende heel de oorlog wordt hij in 1946 lid van de Belgische sectie van de Vierde Internationale die vanaf 1951 aan ‘entrisme’ doet binnen de socialistische partij en zijn programma van de ‘eenheidsschool’ wordt er aangenomen. Het zal in 1982 op een congres van de onderwijsvakbond ACOD worden gestemd.
Actief en solidair met de Algerijnse onafhankelijkheid krijgt hij in 1960 te maken met een terroristische aanslag van de Franse veiligheidsdiensten. Later richt hij het ‘comité Vietnam’ op dat massale betogingen zal organiseren.
Na het ‘onverenigbaarheidcongres’ van 1964 wordt de linkervleugel uit de socialistische partij gesloten en Pierre Legrève richt de Brusselse Union de la Gauche Socialiste op waarbij in een kartel met de KPB in het parlement wordt verkozen.
Halfweg de jaren zeventig stopt hij met militeren binnen de trotskistische beweging hoewel hij trouw zal blijven aan zijn opvattingen (zie zijn memoires).
Pierre Legrève
1916 - 2004
Dat men ons niet komt tegenwerpen, dat dit systeem ‘de diepe persoonlijkheid van de leerling’ niet eerbiedigt. Dat groot ‘wetenschappelijk’ argument komt slechts ten berde wanneer er sprake van is, tot de volkse klassen uit te breiden, hetgeen altijd waar en goed gevonden werd voor de heersende klasse. Nooit werd er van de zoon van een advocaat of van een dokter gevraagd of hij geschikt was voor de studie van het Latijn. Hij moest het oude humaniora lopen en daarmee uit. Wordt er aan een kind dat naar de lagere school gestuurd wordt of het schrijven en het rekenen hem ligt? Het algemeen nut daarvan is zonder meer aanvaard.
Werken:
Democratisering van het onderwijs in het middelbaar onderwijs, enkele aspecten, 1961
De val van Ahmed Ben Bella: een stap naar rechts, 1965
