|
|
||
|
و.ا. لنین نگارش:۱۹۰۱ انتشار: این مطلب نخستین بار در سال ۱۹۳۶ در مجلۀ انقلاب پرولتری، شمارۀ ۷ منتشر گردید. منبع: مجموعه آثار لنین، انتشارات Foreign languages، ۱۹۶۱، مسکو، جلد ۵، صفحات ۳۲۷-۳۳۰ ترجمه از متن انگلیسی: بیژن شایسته
تزها: ۱- آنارشیسم در مسیر ۳۵ تا ۴۰ سال (باکونین و بین الملل، ۱۸۶۶ به بعد) از وجود خود (با درنظر گرفتن اشتنر، باید گفت در مسیر سال های بسیار بیشتری)، هیچ چیز به جز شعارهای مبتذل کلی علیه استثمار نگفته است. این عبارات برای بیش از ۲ هزار سال رایج بوده است؛ آن چه مفقود بوده، عبارتست از (الف) درک علل استثمار؛ (ب) درک تکامل جامعه که به سوسیالیسم می انجامد؛ (ج) درک مبارزۀ طبقاتی به مثابۀ نیرویی خلاق به منظور تحقق سوسیالیسم. ۲- درک علل استثمار. مالکیت خصوصی به عنوان پایۀ اقتصاد کالایی. مالکیت اجتماعی بر ابزار تولید. در آنارشیسم، هیچ کدام. آنارشیسم، فردگرایی بورژوایی است به صورت وارونه. فردگرایی به عنوان پایۀ کلّ جهان بینی آنارشیستی. }دفاع از خُردهمالکیت و خُردهاقتصاد بر زمین. اقلیت (۱) نفی قدرت وحدتبخش و سازمانده اتوریته{ ۳- ناتوانی از درک تکامل جامعه- نقش تولید انبوه- تکامل سرمایه داری به سوسیالیسم. (آنارشیسم، محصول ناامیدی است. روانشناسی یک روشنفکرد مضطرب یا فرد آواره؛ و نه یک پرولتر). ۴- ناتوانی از درک مبارزۀ طبقاتی پرولتاریا. نفی مضحک سیاست در جامعۀ بورژوایی. ناتوانی از درک نقش سازمان و آموزش کارگران. نوشدارویی از وسایل یکجانبه و نامرتبط. ۵- آنارشیسم، در دورۀ تفوق و سلطۀ خود در کشورهای رومیایی، چه سهمی را در تاریخ معاصر اروپا ادا کرده است؟ -هیچ گونه دکترین، تعلیم انقلابی، یا تئوری. - پارهپاره کردن جنبش طبقۀ کارگر - شکست مفتضاحانۀ کامل در آزمون های جنبش انقلابی (پرودونیسم، ۱۸۷۱؛ باکونینیسم، ۱۸۷۳). - تبعیت طبقۀ کارگر از سیاست بورژوایی، در پشت ماسکِ نفیِ سیاست. پانوشت: (۱) اقلیت، Keine Majorität، یعنی عدم پذیرش اطاعت اقلیت از اکثریت در نزد آنارشیست ها- ویراست لنین https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1901/dec/31.htm
|
||